Het is normaal dat je het als ouder soms moeilijk hebt met het gedrag, de identiteit of de veranderingen van je kind. Je mag je kind dat best vertellen, kinderen voelen dit immers ook zelf aan als jij het moeilijk hebt. Het is dan beter om het te benoemen en hier een gesprek over te openen, dan het onderwerp uit de weg te gaan.
Het blijft dan wel belangrijk dat jij niet op zoek gaat naar steun hiervoor bij je kind. Wanneer je het als ouder moeilijk hebt, dien je hier zelf hulp voor te zoeken elders. Een kind mag in deze situatie niet de rol krijgen om de ouder te troosten. Je kan dus naar je kind toe benoemen dat je het moeilijk hebt, maar het ook verzekeren dat je er zelf aan zal werken om dit een plek te geven. Op die manier voorkom je dat je kind zich schuldig gaat voelen. Je kan je kind vertellen dat het allemaal wat tijd van je vraagt om hieraan te wennen, maar maak ook duidelijk dat dit niet betekent dat je je kind niet wil steunen.
Het is wellicht niet altijd gemakkelijk om je gevoelens of onzekerheden te delen met je kind. Openheid hierover kan echter voor je kind de deur op een kier zetten om ook naar jou toe te stappen om over de eigen onzekerheden en gedachten te praten.