Je maakte geweld mee.
- Was dat geweld strafbaar? Stap zo snel mogelijk naar de politie. Hoe meer details je je herinnert, hoe beter. Hoe langer je wacht, hoe meer je vergeet en hoe meer sporen verdwijnen. Naar de politie stappen is belangrijk, maar het kan ook heel eng zijn. Dat snappen we. We bereiden je graag mee voor. We stelden een lijstje op van dingen die je best weet voor je naar de politie stapt.
- Is er schade? Kijk na of je een verzekering hebt die de schade dekt. Misschien heb je een verzekering van je werk, een diefstalverzekering, verzekering voor materiële schade, ... Neem contact op met je verzekeringsmaatschappij. Misschien is er een clausule voor rechtsbijstand waardoor tussengekomen kan worden in eventuele gerechtskosten.
- Blijf niet zitten met je verhaal. Praat erover. Zoek steun. Lees hieronder wat slachtofferhulp voor je kan betekenen. Wil je met iemand praten, maar zijn ouders, vrienden, familie, leerkrachten of slachtofferhulp geen optie? Of praat je gewoon liever anoniem met iemand? Je kan je verhaal anoniem en gratis kwijt bij Lumi. Dat kan via chat, telefoon of mail.
Ik wil niet alleen naar de politie
Is alleen naar de politie gaan een te grote stap? Geen zorgen. Je kan daar hulp bij vragen. Er bestaat zoiets als ‘slachtofferhulp’. Daar vind je mensen die professioneel zijn opgeleid om je gratis te helpen. De mensen bij slachtofferhulp kunnen een luisterend oor voor je zijn en je psychologische steun bieden. Ze kunnen ook met je meegaan naar de politie, dokter of rechtbank als dat nodig is. Alles wat je aan slachtofferhulp vertelt is vertrouwelijk. De gesprekken kunnen op hun dienst doorgaan, maar ook bij je thuis. Ook achteraf kunnen deze mensen je nog helpen. Zit je niet goed in je vel? Spring binnen bij slachtofferhulp en vraag of je met iemand kan praten. Ben je meerderjarig? Dan kan je terecht bij het CAW. Als je minderjarig bent, staat het JAC voor je klaar.
Let op! Ben je minderjarig? Stap je naar de politie en vertel je over een strafbaar feit? De politie zal dan je ouders contacteren. Dat is omdat zij de taak hebben om je te beschermen. Wanneer je jonger bent dan achttien jaar moeten zij verplicht je ouders inlichten. Ook wanneer je dat niet wil. Laat dat je niet tegenhouden om te praten over wat je meemaakte. Je kan ook contact opnemen met slachtofferhulp zonder een aangifte te doen bij de politie.
Ik wil helemaal niet naar de politie
Je maakte geweld mee, maar je wil niet naar de politie stappen. Misschien lijkt je dat te zwaar. Of misschien was het geweld dat je meemaakte niet strafbaar en kan de politie je daarom niet helpen. Of misschien ben je minderjarig en wil je niet dat je ouders ingelicht worden. Wat ook de reden is: er zijn ook andere opties.
- Lumi: Vertel je verhaal bij ons anoniem via chat, telefoon of mail.
We luisteren naar je en registreren je melding. We kunnen geen stappen ondernemen om de dader te vinden of bestraffen (daarvoor moet je naar de politie), maar we zorgen er wel voor dat je ervaring niet onzichtbaar blijft. Via ons belandt wat je meemaakte anoniem in de statistieken.
- Instanties voor gelijke kansen: Als je discriminatie meemaakt of gepest wordt omwille van je genderidentiteit, genderexpressie, seksekenmerken of seksuele oriëntatie kan je ook terecht bij Unia, Het Instituut voor Gelijkheid van Vrouwen en Mannen, of het Vlaams Mensenrechteninstituut.
Ze luisteren naar je, maar kunnen ook meer doen. Ze kunnen bemiddelen, je advies geven, je vertellen welke wettelijke stappen je kan ondernemen, ... Bovendien nemen ze je melding ook op in de statistieken.